Σάββατο 28 Ιουλίου 2012





 ΣΥΣΤΗΜΑ ΜΕ ΑΣΦΑΛΤΙΚΕΣ ΜΕΜΒΡΑΝΕΣ Σύμφωνα με ελληνικό πρότυπο – ΕΛΟΤ 1415
Τα συστήματα στεγανοποίησης με ασφαλτόπανα είναι αντικείμενο του κώδικα εφαρμογής του ΕΛΟΤ. Σας  ετοιμάσαμε την ενημέρωση για την στεγανοποίηση διευκρινίζοντας  σύμφωνα  με  την  ανάλυση των υλικών που χρησιμοποιούνται, όσο και την τήρηση των κανόνων σωστής εφαρμογής. Και μια σύντομη αναφορά στους τρόπους και τη χρήση τους,και τις ιδιαιτερότητες των στεγνωτικών υλικών κατά την εφαρμογή τους , την αντοχή στην παρόδο του χρόνου κ.α.
Όπως καταλαβαίνεται μας είναι αδύνατον να καλύψουμε όλο το εύρος των υλικών προς την στεγανοποίηση (ασφαλτικών μεμβρανών)που διαθέτει η αγορά.        Ως εκ τούτου θα περιοριστώ στα πιο καλά και πιο γνωστά.        Για πιο αναλυτικά στην τεχνολογία των παραπάνω εργασιών αναφερόμαστε κατά την εργασία του κτιρίου επί αυτού.

Monoplus

Το υψηλό επίπεδο εμπειρίας η υψηλή ποιότητα και μακράς χρονικής διάρκειας στις μονώσεις  βασισμένη στην αξιοπιστία και σταθερή σχέση με τους πελάτες της. Σας  προτείνουμε αποτελεσματικές λύσεις που παραμένουν αμετάβλητες στις καιρικές μεταβολές και με την καλύτερη συμπεριφορά μέσα στο χρόνο. Σε αυτή την περίπτωση η διάταξη των υλικών είναι η συνηθισμένη ξεκινώντας από κάτω προς τα πάνω, καθαρισμός επιφάνειας,φράγμα υδρατμών,υλικό ρύσεων,(κλίσεις με αφρομπετό) -στεγανοποίηση – τελική επιφάνεια.
Κριτήρια επιλογής ασφαλτικών μεμβρανών
Συμβατά συστήματα πολύ υψηλής αντοχής,έρευνας και τεχνολογίας.Παρακάτω αναλύεται ένα από τα πολλά συστήματα των εταιριών παραγωγής ασφαλτόπανων,σε κάθε περίπτωση όμως ισχύει ότι ορίζει ο κώδικας εφαρμογής.Για τη μελέτη μιας στεγάνωσης πρέπει να δίνεται ιδιαίτερη προσοχή σε κρίσιμες παραδοχές που έχουν σχέση τόσο με την μορφή και τη διαμόρφωση της επιφάνειας που θα στεγανωθεί όσο και με τον τρόπο εφαρμογής και σωστής εκτίμησης της επιλογής του κατάλληλου ασφαλτόπανου.Διακρίνονται σε τέσσερις βασικούς τύπους.
Τα ασφαλτόπανα διακρίνονται ανάλογα με το ασφαλτικό σύνθετο, τον εσωτερικό τους οπλισμό,το βάρος /μ2 και την τελική επικάλυψη της επιφάνειάς τους.

Λάθη στη τοποθέτηση

Τα τελευταία χρόνια η τεχνολογία των ασφαλτοπάνων (ασφαλτικών μεμβρανών) έχει προχωρήσει πολύ. Υπάρχουν πλέον ασφαλτόπανα με καλύτερη ασφαλτική μάζα, καλύτερους οπλισμούς, καλύτερη συγκολλησιμότητα κλπ. από τα ασφαλτόπανα της προηγούμενης δεκαετίας.

Εκείνο που δεν υπήρξε – τουλάχιστον στην Κύπρο – είναι μια ανάλογη βελτίωση των τεχνικών εφαρμογής και της γνώσης και κατανόησης του ασφαλτοπάνου. Κι αυτό γιατί η πράξη δε συμβαδίζει με τη θεωρητική κατάρτιση και τεκμηρίωση. Έτσι το μέσο επίπεδο των μονωτών στην Κύπρο είναι κάτω του μετρίου και μάλλον κινείται στα όρια του απαράδεκτου.

Ας δούμε παρακάτω τα βασικότερα λάθη που σχετίζονται με την επιλογή και την εφαρμογή των ασφαλτοπάνων.



ΤΑ ΘΑΝΑΣΙΜΑ ΛΑΘΗ


1. Πρώτα απ’ όλα έρχεται η επιλογή των ασφαλτοπάνων. Το ελάχιστο βάρος των ασφαλτοπάνων με ψηφίδα πρέπει να είναι ≥4,5 Kg/mκαι ποτέ 4Kg/m2. Με δεδομένο ότι η ψηφίδα προστασίας ζυγίζει πάνω από 1Kg/m2, ό,τι απομένει δεν μπορεί να εγγυηθεί τη σωστή συγκόλληση των αρμών κατά τη στεγανότητα.

Επίσης η ελάχιστη ποιότητα που πρέπει να χρησιμοποιείται είναι ένα ασφαλτόπανο APP των -5οC (όλα αυτά εξηγούνται λεπτομερώς σε προηγούμενες αναρτήσεις). Όταν η ασφαλτική μάζα έχει μεγάλες ποσότητες από γεμιστικά υλικά, δηλ. αδρανή φίλλερ, δεν μπορεί να δώσει την απαιτούμενη ποιότητα συγκολλημένου αρμού. Τα φίλλερ είναι αδρανή υλικά και μπαίνουν στην ασφαλτική μάζα για να ρίξουν το κόστος, ρίχνοντας παράλληλα και την ποιότητα.


2. Τα αρμοκάλυπτρα – λωρίδες ασφαλτοπάνων – στα στηθαία πρέπει να προέρχονται από ασφαλτόπανο καλής ποιότητας με ισχυρό κράτημα στις κάθετες επιφάνειες. Μπορεί να είναι διαφορετικό από αυτό που χρησιμοποιείται στην κύρια επιφάνεια. Επίσης το αστάρι συγκόλλησης πρέπει να είναι διαφορετικό από τα συνηθισμένα οικονομικά αστάρια που χρησιμοποιούνται στην κύρια επιφάνεια.

Τέλος, οι λωρίδες πρέπει να είναι max 1 μέτρο μήκος, γιατί οι λωρίδες μεγάλου μήκους δεν μπορούν να στρώσουν σωστά.

Τονίζεται ότι τα στηθαία χρειάζονται πάντα προσεκτική δουλειά, γιατί είναι αυτά που δίνουν τα περισσότερα προβλήματα.


3. Η τοποθέτηση των εξατμιστήρων εκτόνωσης υδρατμών είναι σχεδόν πάντα λανθασμένη. Για να μπορούν να κινηθούν οι υδρατμοί ελεύθερα προς τους εξατμιστήρες, πρέπει να τους δοθεί ο κατάλληλος χώρος κι αυτός ο χώρος δίνεται μόνο με στρώμα διάχυσης υδρατμών .


4. Η ολική επικόλληση των ασφαλτοπάνων σε μεγάλες επιφάνειες και μάλιστα ασφαλτοπάνων με χαμηλά ποιοτικά χαρακτηριστικά. Στις μεγάλες επιφάνειες αναπτύσσονται μεγάλες συστολοδιαστολές που προξενούν υψηλές τάσεις και αντοχές στους αρμούς. Εδώ χρειάζεται η επίτευξη ημιανεξαρτησίας του ασφαλτοπάνου σε σχέση με το υπόστρωμα .


5. Η χωρίς προφυλάξεις και περιορισμούς χρήση των ασφαλτοπάνων με επικάλυψη αλουμινίου.

Υπενθυμίζεται ότι:


- Τα ασφαλτόπανα αλουμινίου προορίζονται για μη βατές επιφάνειες.

- Πρέπει να χρησιμοποιούνται σε κλίσεις ≥3%. Στάσιμα νερά οδηγούν σε γρήγορη διάβρωση του αλουμινίου.

- Δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται σε παραθαλάσσιες περιοχές, γιατί διαβρώνονται γρήγορα από τα χλωροϊόντα.


6. Η ύπαρξη αρμών κόντρα στα απορρέοντα νερά. Αυτό με τα χρόνια διευκολύνει τη διείσδυση του νερού κάτω από το ασφαλτόπανο. Η εφαρμογή των ασφαλτοπάνων πρέπει να ξεκινά πάντα από τα χαμηλότερα σημεία – συνήθως τα ταρατσομόλυβα και προχωρά προς τα ψηλότερα σημεία (σαμάρια).


7. Οι πολλές και αχρείαστες τοπικές υπερυψώσεις από αλληλοεπικαλυπτομένα ασφαλτόπανα δυσκολεύουν την απορροή των ομβρίων και δημιουργούν προϋποθέσεις συγκέντρωσης λιμνάζοντος νερού.

Πρέπει λοιπόν:


- να υπάρχει μετατόπιση των πλάγιων αρμών για δύο γειτονικές στρώσεις ασφαλτοπάνων.

- σε περίπτωση διπλής στρώσης ασφαλτοπάνου να υπάρχει παράλληλη μετατόπιση των κατά μήκος αρμών.

το κυριότερο: Οι γωνίες των ασφαλτοπάνων που καλύπτουν κατά πλάτος την υποκείμενη στρώση και πρόκειται με τη σειρά τους να καλυφθούν από τη γειτονική παράλληλη στρώση πρέπει να κόβονται σε γωνία 45ο κατά ένα τρίγωνο 10 x 10cm.


8. Η χρήση της σπάτουλας για τη συγκόλληση των αρμών. Η σπάτουλα μειώνει τη διατομή στον αρμό και πολλές φορές τραυματίζει τον οπλισμό. Η συγκόλληση πρέπει να γίνεται με πίεση με το ειδικό ρολό. Επίσης η συγκόλληση πρέπει να γίνεται σε όλο το μέτωπο της επικάλυψης και όχι μόνο στο εξωτερικά 2-3cm.


9. Οι κατά πλάτος αρμοί συνήθως δεν κολλιούνται σωστά. Εδώ χρειάζεται μια min επικάλυψη 15cm και πολύ επίμονο φλόγισμα, έτσι ώστε η ασφαλτική μάζα να ανέβει πάνω από την ψηφίδα για να μπορέσει να επιτευχθεί στεγανή συγκόλληση. Και όλα αυτά χωρίς να καταστραφεί από τη φλόγα ο οπλισμός. Πρόκειται πραγματικά για λεπτή και δύσκολη δουλειά κατάλληλη μόνο για έμπειρους εφαρμογείς.


10. Τέλος, τα ασφαλτόπανα χρειάζονται τη σωστή δόση φλογίσματος. Τα ανεπαρκές φλόγισμα δεν εγγυάται την πρέπουσα συγκόλληση στο υπόστρωμα και τη στεγανή σφράγιση των αρμών.

Αντίθετα, το υπερβολικό φλόγισμα αδυνατίζει τη διατομή αλλοιώνοντας τον οπλισμό με αποτέλεσμα να προκαλούνται ανακλαστικές αλλοιώσεις στην επιφάνεια του ασφαλτοπάνου.

11.Φουσκώματα όταν η επιφάνεια περιέχει σημαντική ποσότητα υγρασίας
Η αιτία  είναι  η  εγκλωβισμένη  υγρασία  στην  επιφάνεια. Οφείλεται  σε  διάφορες αιτίες  όπως  η  παρουσία  νερού  ή  υγρασίας  στο  υπόστρωμα, όταν  γίνεται εφαρμογή  των  υλικών  πριν  προλάβει  και  στεγνώσει  η  επιφάνεια. Κλείνοντας την υγρασία  στην  επιφάνεια  κάτω  από  την  ασφαλτική  μεμβράνη,  μετά  από  λίγο καιρό  η  υγρασία  μετατρέπεται  σε  υδρατμούς  δημιουργώντας   τα  φουσκώματα στην  επιφάνεια. Σε  αυτή  την  περίπτωση  επιβάλλονται  εξαεριστικά  επιφάνειας  για  την  εκτόνωσή  της  υγρασίας  απο  την  φέρουσα  επιφάνεια.